เซียนเบ็ด เผ็ดสวยดุ

คอลัมน์ มหัศจรรย์การ์ตูน
โดย วินิทรา นวลละออง

ถ้าอยากมีความสุข 1 ชั่วโมงให้ดื่มเหล้า ถ้าอยากมีความสุข 3 วันให้แต่งงาน ถ้าอยากมีความสุข 8 วันให้เชือดหมูกิน ถ้าอยากมีความสุขตลอดไปให้เรียนรู้การตกปลา เพียงแค่สุภาษิตจีนโบราณที่โปรยในหน้าแรกของการ์ตูนเรื่องนี้ก็กินใจแล้วค่ะ เป็นระยะเวลานานโขที่วงการการ์ตูนห่างหายไปจากแนวตกปลา สมัยก่อนเราเคยดู fishing boy แล้วรู้สึกอยากซื้อคันเบ็ดขึ้นมาอย่างรุนแรง ยุคนั้นที่ว่าก็ปาไปเกือบ 20 ปีมาแล้ว เป็นยุคที่เมืองไทยยังมีบ่อตกปลาอยู่หลายแห่ง

แต่ปัจจุบันนี้ผู้คนใช้ชีวิตรีบเร่งกันยิ่งขึ้น สังเกตได้จากอินเตอร์เน็ตและโทรศัพท์มือถือที่เปลี่ยนวิถีชีวิตให้สามารถทำงาน 10 อย่างได้ในวันเดียว เวลาที่จะมานั่งทำกิจกรรมทอดอารมณ์อย่าง "ตกปลา" จึงหมดสมัยไปโดยปริยาย เมื่อชีวิตอันเร่งรีบได้มาถึงขีดสุด หลายคนกลับสู่สามัญด้วยการหวนกลับไปสู่ยุคที่สามารถตากลมเย็นๆ นั่งเฝ้าทุ่นและโยนนาฬิกาทิ้งถังขยะไปได้ ยุคทองแห่งการตกปลาหวนคืนมาแล้วค่ะ

"ชิมิสึ" คอลัมนิสต์ของนิตยสารตกปลา ได้มีโอกาสเดินทางไปยังหมู่บ้านต่างจังหวัดที่ล้อมรอบด้วยธรรมชาติสวยงามและแม่น้ำสะอาดใสร่วมกับรองหัวหน้าบรรณาธิการเพื่อหาข้อมูลเรื่อง "การตกปลาที่ลืมไม่ลง" ที่นั่นเอง ชิมิซึได้พบกับ "ยามาเมะ" เด็กสาวบ้านนอกที่รักการตกปลาเป็นชีวิตจิตใจ เธอเกิดและเติบโตท่ามกลางลำธารเล็กๆ ที่ไร้มลพิษ และเชี่ยวชาญในเรื่องการตกปลาแบบต่างๆ ด้วยเบ็ดก้านไผ่กับตุ้มถ่วงแบบพื้นบ้าน บทเรียนแรกของการตกปลาในถิ่นห่างไกลร้าน

อุปกรณ์คือ "เหยื่อเป็นๆ แบบดิ้นได้" ซึ่งแค่รอง บ.ก.รุ่นพี่ของชิมิสึได้ยินชื่อก็แหยงแล้ว การหาไส้เดือนนั้นไม่ได้ยากเย็นอะไรนัก แค่ขุดลงไปใต้กองปุ๋ยหมักก็เจอไส้เดือนกระโดดกันโหยงเหยง ไส้เดือนแอคทีฟเหล่านี้ล่อตาล่อใจปลาดีนักแล ในที่สุดทีมตกปลาก็เคลื่อนขบวนสู่ลำธาร

เพียงแค่รอง บ.ก.หยิบเบ็ดรอกขึ้นมาก็เชยแล้ว ลำธารแคบๆ สะบัดเบ็ดทีเดียวมีหวังลอยละลิ่วไปตกได้หัวไชเท้าในไร่ชาวบ้านแทน ดังนั้น เพียงแค่หย่อนเหยื่อในตำแหน่งที่ถูกต้องและกะจังหวะดึงให้พอเหมาะ ปลาตัวโตก็ไม่รอดมือ บทเรียนที่สองคือเหยื่อเป็นๆ แบบหวาดเสียวขึ้นมาอีกนิด "ตัวอ่อนผึ้ง" นุ่มนิ่มสีเหลืองมะนาวสดใส แม้กรรมวิธีจะโหดร้ายหน่อยตรงที่ต้องไปลุยกับผึ้งในรัง แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็คุ้มเหนื่อย นอกจากการตกด้วยเบ็ดแล้ว

อ.โชตะ คิคุจิ ผู้วาดยังแนะนำให้เรารู้จัก "ลอบ" อุปกรณ์ดักปลาแบบพื้นบ้าน และการย่องไปแทงปลาด้วยฉมวกยามค่ำคืนที่มีเพียงตะเกียงส่องนำทาง ในตอนท้ายยังแถมการตกปลาทะเลในเรือประมงที่ตื่นเต้นเร้าใจ

อ่านจบแล้วให้ 2 ความรู้สึกค่ะ อย่างแรกคือชักอยากลงไปนั่งตกปลาดูบ้างซะแล้ว อย่างที่สองคือ อยากกินปลาขึ้นมาจับใจ เย็นนี้ปลาเผาเกลือเจอกันแน่! ทิ้งท้ายด้วยสุภาษิตเกี่ยวกับตกปลาในเล่มค่ะ "แม่น้ำเป็นที่ที่คุณจะได้เห็นตัวเอง แม่น้ำเป็นที่ที่คุณจะได้ค้นหาตัวเอง การตกปลาก็คือการตกตัวเอง" หรือพูดง่ายๆ คือ เราสามารถค้นพบตัวตนที่แท้จริงได้จากการตกปลาค่ะ