เซนทาโร่ สัตว์เลี้ยงบนแผ่นกระดาษ

คอลัมน์ มหัศจรรย์การ์ตูน
โดย วินิทรา นวลละออง

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วไปเดินเล่นที่ตลาดนัดและเจอหนูแฮมสเตอร์ขนปุกปุยหลากสีวางขายอยู่ในกรงค่ะ แต่ละตัวขี้หนาวอย่างรุนแรง นอนขดกันเป็นกลุ่มอยู่ข้างกรงแล้วก็หลับปุ๋ยน่ารัก เห็นแล้วก็เอ็นดูจนเกือบจะควักเงินซื้อกลับมาเลี้ยงแล้ว

แต่พอลองคิดถึงสภาพตัวเองที่ต้องออกไปทำงานแต่เช้าตรู่ กลับอีกที่ก็สามสี่ทุ่ม เสาร์อาทิตย์ก็ทำงานแทบไม่ได้อยู่ติดบ้านแล้วเราจะเลี้ยงสัตว์ได้ยังไงล่ะเนี่ยทางเลือกยุคดิจิตอลสำหรับคนที่ไม่มีเวลากลับบ้านมาดูแลสัตว์เลี้ยงจึงกลายมาเป็นทามาก็อตจิบ้าง เลี้ยงปลาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์บ้าง (ที่ว่ายไปว่ายมาบนจอตอนเราไม่ได้ขยับเมาส์) ไปจนกระทั่งกกไข่ตัวปริศนาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วตั้งหน้าตั้งตารอไม่รู้ว่าฟักออกมาจะเป็นตัวอะไร

แต่สุดท้ายสูงสุดก็คืนสู่สามัญ บรรดาสัตว์เลี้ยงดิจิตัลเคลื่อนไหวได้บนหน้าจอก็กลับสู่สัตว์เลี้ยงบนกระดาษ "การ์ตูนสัตว์เลี้ยง" ค่ะ

และที่จะกล่าวถึงวันนี้คือ "กระต่ายน้อยเซนทาโร่""เซนทาโร่" คือกระต่ายน้อยของนักวาดภาพประกอบ "บาคุจัง" ผู้ซึ่งเริ่มเรื่องด้วยการผิดหวังในรัก เขาเมาจัดและพบว่าตัวเองเผลอซื้อลูกกระต่ายมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่ทราบ ความที่ไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยงดูแต่แรกจึงทิ้งๆ ขว้างๆ และหาทางยกให้คนอื่นดูแล แต่ไม่ทันได้อยู่กับเจ้าของใหม่ กระต่ายน้อยก็เสียชีวิตไปเสียก่อน

ความรักและผูกพันที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวทำให้บาคุจังเสียใจมาก เขาฝังกระต่ายน้อยไว้ในสวนสาธารณะและคิดว่าคงทนรับกับความตายของสัตว์เลี้ยงไม่ได้อีกแล้ว แต่สุดท้ายเขากลับพบลูกกระต่ายอีกตัวที่เหมือนกระต่ายตัวเก่าของเขาราวกับมาเกิดใหม่ เขาจึงรับมาดูแลและตั้งชื่อให้ว่า "เซนทาโร่"

ชีวิตประจำวันของบาคุจังกับเซนทาโร่เต็มไปด้วยเรื่องสนุกสนานค่ะ เซนทาโร่มักจะชวนให้บาคุจังพาออกไปเดินเล่นเป็นประจำ (นิสัยเหมือนน้องหมาเลยแฮะ) และสิ่งที่ได้พบนอกบ้านคือความสดใสของฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะมาถึง ความอบอุ่นของแสงแดดและกลิ่นหญ้ากรุ่นๆ รวมถึงบรรดาดอกไม้ต้นไม้ที่เซนทาโร่ไปแทะเป็นประจำประกอบขึ้นเป็นชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสำหรับคนและสัตว์เลี้ยงที่รัก

อ่านไปยิ้มไปจนจบเล่มเลยล่ะค่ะเซนทาโร่เป็นการ์ตูนสั้นจบในตอนที่ลงต่อเนื่องในญี่ปุ่นตั้งแต่ปี 1992 และเมื่อรวมเล่มตีพิมพ์ก็มียอดจำหน่ายสูงถึง 3 ล้านฉบับเลยทีเดียว

และไม่น่าเชื่อว่าประเทศที่บ้าเซนต์เซย่าอย่างอิตาลีก็นิยมเซนทาโร่เช่นกัน ข้อมูลเกี่ยวกับเซนทาโร่ส่วนใหญ่ที่หาได้จึงมีแต่ภาษาอิตาลีทั้งนั้นเลยค่ะสิ่งที่ทำให้เรื่องนี้โด่งดังไม่ใช่ความน่ารักของเซนทาโร่อย่างเดียว แต่เป็นมุมมองของบาคุจังที่เมื่อใดเขาอยู่กับเซนทาโร่ เพียงแค่ดอกไม้เล็กๆ ข้างทางหรือดอกหญ้าที่บางครั้งเราเดินเหยียบก็ยังไม่รู้สึกด้วยซ้ำกลับกลายเป็นความสวยงามและการเฉลิมฉลองของฤดูใบไม้ผลิที่ชวนให้จิตใจชื่นบาน

ทุ่งหญ้าเล็กๆ ริมแม่น้ำกลายเป็นสถานที่วิ่งเล่นและหย่อนใจโดยไม่ต้องพึ่งห้างสรรพสินค้า หรือแม้แต่ดอกไม้ช่อเดียวที่ซื้อมาจากร้านดอกไม้ก็ทำให้จิตใจเบิกบานขึ้นได้ในวันฝนตก

เซนทาโร่จึงไม่ได้เป็นแค่เพื่อนของบาคุจัง แต่เป็นครูที่สอนให้ทั้งบาคุจังและนักอ่านรู้จักมองสิ่งเล็กน้อยที่ชวนให้จิตใจสดใส เลือกมองโลกในด้านบวกและมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองมี รวมถึงรู้จัก "พอเพียง" กับความสุขที่ออกมาจากหัวใจมากกว่าวัตถุ

ถือเป็นการ์ตูนที่ชวนให้หัวใจอบอุ่นเหมาะกับฤดูหนาวทารุณของปีนี้จริงๆ ค่ะ อ่านแล้วอยากกินกระต่าย เอ๊ย! อยากเลี้ยงกระต่ายขึ้นมาทันทีเลย แต่ถ้าไม่สะดวกเลี้ยง เราก็มาช่วยเลี้ยงเซนทาโร่ไปพร้อมๆ กับบาคุจังในการ์ตูนเล่มนี้ก็ยังได้ค่ะ