คุณแม่มือใหม่วัยทีนเอจ

คอลัมน์ มหัศจรรย์การ์ตูน
โดย วินิทรา นวลละออง

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ไปสอนนักศึกษาแพทย์เรื่องจิตวิทยาของหญิงตั้งครรภ์ค่ะ ด้วยความที่ทั้งอาจารย์ทั้งลูกศิษย์ยังไม่เคยมีใครตั้งครรภ์ซักคน เราเลยเรียนกันแบบทฤษฎีล้วนๆโดยนึกความรู้สึกของหญิงตั้งครรภ์ไม่ค่อยออกเท่าไร

มีช่วงหนึ่งที่สอนถึง "ความหมายของการตั้งครรภ์" ค่ะ การที่ผู้หญิงเริ่มท้องไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงคนนั้นพร้อมสำหรับการเป็นแม่เสมอไป เช่นเดียวกับผู้ชายที่ทำผู้หญิงท้องได้และดีใจวี้ดว๊ายกระตู้วู้เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะมีลูก ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาพร้อมจะเป็นพ่อคนเสมอไป

เช่นกันการ์ตูนเรื่อง "คุณแม่มือใหม่วัยทีนเอจ" ทำให้เข้าใจทฤษฎีนี้มากขึ้นจนน้ำตาซึมเลยค่ะ"โยชิคาวะ รัน" เด็กสาวมัธยมปลายวัย 16 ปีรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตที่แสนจะเงียบเหงา ทุกวันที่กลับบ้านต้องไปเจอกับคุณพ่อจอมเผด็จการที่เอาแต่ดุว่า (ซึ่งที่ดุว่าก็เพราะพฤติกรรมของเธอเอง) และคุณแม่ที่ยอมตามคุณพ่อและไม่สามารถปกป้องเธอได้เลย ยามที่เศร้าจนอยากร้องไห้ น้องๆ กลับพยายามเข้ามาปลอบซึ่งแทนที่รันจะคิดว่าดี เธอกลับมองว่ากระทั่งอยากร้องไห้คนเดียว

เธอยังไม่มีอิสระด้วยซ้ำความรู้สึกของวัยรุ่นทุกคนรวมถึงรันคือ "อยากเป็นผู้ใหญ่เร็วๆ เพราะจะได้เป็นอิสระและรับผิดชอบตัวเองได้" เด็กส่วนใหญ่คิดแบบนี้ตอนที่ยังขอเงินพ่อแม่อยู่ทั้งนั้นล่ะค่ะรันอดทนอยู่ในบ้านที่เธอคิดว่าเป็นแหล่งรวมความทุกข์จนกระทั่งได้เจอ "ฮายาโตะ" เพื่อนผู้ชายที่คุยเก่ง มีเสน่ห์ แต่อารมณ์รุนแรง (ไม่น่าแปลกใจที่ทำไมพระเอกหนังพวกตบจูบถึงอยู่ได้ เพราะผู้หญิงหลายคนชอบนี่เอง)

ฮายาโตะให้ "ความสนใจ" ซึ่งรันคิดว่าตัวเองไม่เคยได้รับจากที่บ้าน และทำให้เธอเข้าใจไปเองว่าคือ "ความรัก" รันจึงตัดสินใจลาออกจากโรงเรียนและทำงานพิเศษเก็บเงินเล็กๆ น้อยๆ เพื่อต้องการพิสูจน์ว่าเธอสามารถยืนด้วยขาของตัวเองได้

เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อฮายาโตะประสบอุบัติเหตุทำให้ต้องรักษาตัวในโรงพยาบาล 2 เดือน ตลอดเวลารันต้องทำหน้าที่ดูแลฮายาโตะและทำงานไปด้วย แม้จะไม่อยากทนต่อความเอาแต่ใจของฮายาโตะแต่เมื่อคิดว่าแค่ยอมดูแลรับใช้แล้วจะได้รับความรักตอบแทน เธอจึงยอมทนมาตลอดสุดท้ายฮายาโตะชวนรันไปอยู่ด้วยซึ่งเธอก็ตัดสินใจทันทีเมื่อเห็นว่าพ่อแม่พยายามห้ามอย่างไร้เหตุผล

รันดีใจเพราะคิดว่าตัวเองได้เริ่มชีวิตใหม่ โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือจุดจบของความสุขฮายาโตะหึงหวงอย่างหน้ามืดตามัว ไม่ยอมให้รันคุยกับผู้ชายคนไหนเลยและต้องอยู่บ้านรอคอยการกลับมาของเขาเท่านั้น หากทำไม่ถูกใจก็จะถูกทำร้ายร่างกาย ทำแล้วก็มาขอโทษทีหลังซึ่งรันก็ยอมใจอ่อนและหลอกตัวเองเรื่อยมาว่าซักวันฮายาโตะคงเลิกทำร้ายเธอ หลอกตัวเองเสียจนเรียนรู้ที่จะไม่มีปากมีเสียงเรื่องใดเลยเพื่อให้ไม่ต้องเจ็บตัวในที่สุดรันก็ตั้งครรภ์ค่ะ

แต่ฮายาโตะคงไม่มีสามัญสำนึกของความเป็นพ่อเท่าไร เขายังสูบบุหรี่ในบ้านและทำร้ายร่างกายรันอยู่ตลอดซึ่งรันคิดว่าฮายาโตะต้องการให้เธอมีลูกเพื่อจะได้อยู่ดูแลลูกและเขาโดยไม่คิดหนีไปไหน พอจะโทรหาเพื่อนก็ปรากฏว่าเบอร์โทรศัพท์ถูกลบหมด

ในที่สุดคนที่รันนึกถึงและหวังจะพึ่งพาก็คือคุณพ่อคุณแม่เรื่องราวที่รันทำผิดพลาดมาตลอดคุณพ่อคุณแม่ให้อภัยและยินดีช่วยเหลือโดยไม่บังคับเหมือนแต่ก่อน เหตุผลคือ "เพราะเป็นชีวิตของรัน" หน้าที่ของพ่อแม่คือแนะนำในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุด (ซึ่งรันก็ไม่เชื่อและมาตกระกำลำบากจนได้) แต่ในเมื่อลูกสาวได้เลือกแล้วและล้มเหลว หน้าที่ของพ่อแม่คือช่วยประคองให้อยู่รอดได้อย่างตลอดรอดฝั่ง

คุณพ่อคุณแม่ของรันจะช่วยเหลืออย่างไรคงต้องติดตามล่ะค่ะการ์ตูนเรื่องนี้สร้างจากเรื่องเล่าของคุณแม่วัยรุ่นหลายคนซึ่งแต่ละคนมีปัญหาแตกต่างกันไป ส่วนใหญ่เป็นปัญหาครอบครัวซึ่งทำให้หลายคนคิดว่าอยากรีบมีครอบครัวใหม่เพื่อลบภาพแย่ๆของครอบครัวเดิมออกไปให้หมด

แต่ในที่สุดเมื่อตัวเองกำลังจะมีลูกจึงเพิ่งเข้าใจความทุกข์ของพ่อแม่วันที่เราเข้าใจความทุกข์ของพ่อแม่คือวันที่เราพร้อมจะเป็นพ่อแม่คนแล้วค่ะอ่านจบแล้วชักอยากจะให้คนที่มองว่าเด็กหนีออกจากบ้านเกิดจากเด็กไม่ดีไม่ก็พ่อแม่ไม่ดีมาอ่านบ้างจังค่ะ ปัญหาพ่อแม่วัยรุ่นเหล่านี้แท้จริงแล้วมีสาเหตุจากหลายปัจจัย ไม่มีใครถูกผิด (แต่มักจะผิดด้วยกันทุกคน)การ์ตูนเล่มนี้สอนให้เรามองปัญหาและหาทางแก้มากกว่าที่จะมาจับผิดว่าเป็นเพราะใครทำให้เกิดปัญหาแบบนี้ขึ้นซึ่งทางแก้ก็จะไปคนละเรื่องเลยค่ะ