คอลัมน์ มหัศจรรย์การ์ตูน
โดย วินิทรา นวลละออง
หลายเดือนก่อนตอนที่ไปนั่งเป็น Counselor (ผู้ให้คำปรึกษา) ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง มีนักศึกษาเข้ามาขอคำปรึกษาผสมกับพูดคุยตามประสาวัยรุ่นค่ะ (นักศึกษาน่ะวัยรุ่น แต่หมอน่ะเลยมาหลายรุ่นแล้ว) คำถามหนึ่งซึ่งยังจำได้ติดหูคือ
"หมออ่านหนังสือเรื่อง "อัจฉริยะสร้างได้" หรือยังคะ"
ที่ประหลาดใจคือน้องคนนั้นไม่ใช่คนมีเงินมากนัก ดังนั้น สิ่งที่นอกเหนือจากปัจจัย 4 เธอจะไม่สนใจเลย แต่กลับสนใจหนังสือเล่มนี้และซื้อมาเก็บไว้เป็นสมบัติของตนเอง ในตอนนั้นก็ปฏิเสธไปค่ะว่าไม่เคยอ่าน แต่ไม่กี่สัปดาห์ถัดมาผู้ป่วยวัยรุ่นอีกคนที่มาด้วยลายมีดโกนกรีดเต็มสองแขนก็ถามคำถามเดียวกันว่าหมออ่านหนังสือเล่มนี้หรือยัง หลังจากนั้นเมื่อเจอผู้ป่วยวัยรุ่นที่มาปรึกษาปัญหาชีวิตทีไร น่าแปลกใจที่ชอบถามเราจังเลยว่า "อ่านหนังสือเล่มนี้หรือยัง"
ไม่ได้โฆษณาหนังสือค่ะ และยังไม่มีโอกาสได้อ่านเสียที แต่ลองฟังจากสิ่งที่ชาวบ้านเล่าสรุปได้ว่าความน่าสนใจของหนังสือเล่มนี้คือ "ทุกคนเป็นอัจฉริยะได้ถ้ารู้จักฝึกฝน และแต่ละคนก็มีความถนัดของตนเองที่แตกต่างกันไป" ถึงจุดนี้ นึกถึงการ์ตูนเรื่อง Reborn! ขึ้นมาเลยค่ะ
"ครูพิเศษจอมป่วน Reborn!" เป็นการ์ตูนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาเลยจนกระทั่งเมื่อสัปดาห์ก่อนในงาน Comic Party พบสหายมากมาย หลายคนบอกว่าอ่านเรื่องนี้ให้ได้เลยนะ สนุกมาก! ถึงได้ลองหามาอ่านค่ะ...หาวไปตลอด 7 เล่มแรก เพิ่งมาสนุกตอนเล่ม 8 นี่เอง
"สึนะ" เด็กหนุ่มวัยมัธยมตัวเอกของเรื่องคือเด็กหนุ่มที่อยู่ในมาตรฐานการ์ตูนผู้ชายปัจจุบัน เขาตัวเล็ก อ่อนแอ มนุษยสัมพันธ์ไม่ดีและมักจะถูกเพื่อนล้อเลียนอยู่เสมอ จนกระทั่งวันหนึ่งคุณแม่ของสึนะจ้างครูพิเศษสอนความเป็นลูกผู้ชายให้ เขาจึงได้พบกับ "รีบอร์น" ครูพิเศษที่รูปร่างหน้าตาน่าเอ็นดูเหมือนเด็กอนุบาล แต่แท้ที่จริงแล้วรีบอร์นคือมือสังหารของตระกูล "วองโกเล่" มาเฟียใหญ่แห่งอิตาลี รีบอร์นถูกส่งมาญี่ปุ่นเพื่อฝึกฝนให้สึนะซึ่งสืบสายเลือดห่างๆ ของวองโกเล่มีความสามารถเพียงพอที่จะรับตำแหน่งหัวหน้ารุ่นที่ 10 ของตระกูลต่อไป แต่ความที่ทั้งขี้ขลาดและอ่อนแอ รีบอร์นจึงต้องใช้ทางลัด
ทางลัดของความแข็งแกร่งสำหรับสึนะคือ "กระสุนดับเครื่องชน" ซึ่งเมื่อซัดเข้ากลางหน้าผากแล้ว ความปรารถนาอย่างแรงกล้าก่อนตายจะแปรเป็นพลังมหาศาลปลุกวิญญาณฮีโร่ในตัวขึ้นมา เปลี่ยนสึนะให้กลายเป็นยอดฝีมือและทำสิ่งที่ปรารถนาให้สำเร็จได้ในที่สุด ยกตัวอย่างเช่น ก่อนโดนรีบอร์นยิงกระสุนดับเครื่องชน ถ้าสึนะคิดว่าเราน่าจะสารภาพรักกับสาวสวยคนนั้นเสียก่อน เขาจะฟื้น (reborn) ขึ้นมาอีกครั้ง และสารภาพรักให้ได้แม้ว่าจะต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมายเพียงใดก็ตาม แต่หากสึนะไม่มีความหวังอะไร กระสุนนั้นก็จะทำให้ตายแทนที่จะทำให้กลายเป็นฮีโร่ชอบไอเดียตรงนี้มากเลยค่ะ ไอเดียแรกคือ "ถ้าไม่มีความหวังก่อนกระสุนฝังกลางหน้าผาก เราจะตาย" หมายความว่าเราควรมีความมุ่งมั่นอะไรสักอย่างในชีวิตเสมอและทำให้ได้โดยแม้ว่าจะต้องตายก็ไม่เสียดายที่ยังไม่ได้ทำ ไอเดียที่สองคือ "พลังที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน" ซึ่งสึนะจะปลดปล่อยออกมาได้ยามที่ถูกกระสุนดับเครื่องชนซัดเข้ากลางหน้าผาก
สิ่งนี้ยืนยันว่าทุกคนมีความสามารถอันยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ในตัวเพียงแต่จะงัดออกมาใช้ได้หรือไม่และมากน้อยแค่ไหน ซึ่งแนวคิดนี้เป็นแนวคิดเดียวกับที่ว่า "คนเราทุกคนเป็นอัจฉริยะได้ เพียงแต่ต้องรู้ว่าตัวเองมีความสามารถทางใด และจะงัดออกมาใช้ได้อย่างไร"
แม้ "กระสุนดับเครื่องชน" ของรีบอร์นจะเป็นทางลัดสำหรับสึนะ แต่บางอย่างในตัวของเด็กหนุ่มที่อ่อนแอก็ค่อยๆ เติบโตขึ้นทีละน้อยโดยไม่ได้เกิดจากกระสุน สึนะเรียนรู้ความรักและความเสียสละมากขึ้น รวมถึงไม่วิ่งหนีสิ่งที่คนรอบตัวคาดหวังแต่กลับค่อยๆ พิสูจน์ตัวเองทีละน้อยว่าเขาเองเข้มแข็งพอที่จะเป็นคนเก่งได้สมกับที่ทุกคนตั้งความหวังไว้
กระสุนดับเครื่องชนไม่ได้ทำให้สึนะเติบโต แต่กระสุนเป็น "เครื่องมือ" ที่ทำให้สึนะได้เห็นตัวเองและรู้ว่าตัวเองยังเติบโตได้มากกว่านี้บางทีหนังสือขายดีเล่มนั้นก็ไม่ได้ทำให้ใครเป็นอัจฉริยะได้หรอกค่ะ แต่เป็น "เครื่องมือ" ที่ทำให้คนอ่านได้เห็นตัวเองว่าเรามีความถนัดในเรื่องใด รักและให้เกียรติในความเก่งของตัวเองโดยไม่ต้องเอาไปเปรียบเทียบกับความเก่งของคนอื่น และสุดท้ายก็มองไปข้างหน้า ค้นหาศักยภาพสูงสุดของตัวเองและเติบโตไปเรื่อยๆ
สุดท้ายสิ่งที่ทำให้เป็นอัจฉริยะได้คงเป็น "การฝึกฝนของตนเอง" ล่ะมั้งคะ ไม่ใช่ทั้งหนังสือและกระสุนหรอกค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น