คุโรซากิ บริษัทรับส่งศพ (ไม่)จำกัด

คอลัมน์ มหัศจรรย์การ์ตูน
โดย วินิทรา นวลละออง

ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อ "คุโรซากิ" นึกไปถึงละครญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งที่ว่าด้วยเด็กหนุ่มนักต้มตุ๋นระดับเซียนที่ช่วยเหลือผู้บริสุทธิ์ด้วยการหลอกนักต้มตุ๋นตัวจริงเพื่อเอาเงินมาคืนให้คนที่โดนหลอก สนุกพอประมาณค่ะแต่ถ้าเป็นการ์ตูนก็คิดว่าอยากลองซื้อมาอ่านดูเหมือนกัน แต่พอเดินไปซื้อที่แผง..อ้าว..ไม่ใช่คุโรซากิเดียวกันนี่นา กลายเป็นบริษัทรับส่งศพไปได้อย่างไร

"คุโรซากิ บริษัทรับส่งศพ (ไม่) จำกัด" คงเป็นการ์ตูนเล่มเดียวที่ยังเหลือในตลาดลิขสิทธิ์ตอนนี้ที่เรต NC-17 (เยาวชนอายุไม่เกิน 17 ปีไม่ควรอ่านเด็ดขาด) และไม่ได้ถูกจัดเรตสูงสุดนี้จากฉากซึ่งกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ แต่ถูกจัดด้วยเกณฑ์ความรุนแรงจากฉากบรรดาศพในเรื่องทั้งหลาย

"คาราซึ คุโร่" นักศึกษาปีที่ 4 ของมหาวิทยาลัยพุทธแห่งหนึ่งตกกระไดพลอยโจนไปร่วมกิจกรรมอาสาสมัครสวดศพร่วมกับตำรวจท้องถิ่น อธิบายเรื่องมหาวิทยาลัยของคาราซึสักนิดค่ะ เป็นที่ทราบดีว่าญี่ปุ่นนั้นแม้จะมีศาสนาพุทธเป็นศาสนาของประชากรส่วนใหญ่ แต่ก็มีลัทธินิกายมากมายนับไม่ถ้วน วัดและศาลเจ้าหลายแห่งดำเนินกิจการคล้ายบริษัททำธุรกิจให้บริการกิจกรรมทางศาสนา ดังนั้นพระหลายนิกายจึงแต่งงานมีทายาทได้ และทายาทผู้สืบทอดกิจการวัดเหล่านั้นก็นิยมเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยพุทธแห่งนี้

คาราซึเป็นหนึ่งในไม่กี่คนซึ่งไม่ได้เป็นทายาทวัด และเขาได้พบเพื่อนร่วมเป็นอาสาสมัครซึ่งทุกคนมีเหตุผลส่วนตัวในการเข้าเรียนที่นี่ แน่นอนว่าแต่ละคนประหลาดล้ำ

"ซาซากิ" หัวหน้าทีมมีงานอดิเรกถ่ายรูปศพไปเผยแพร่ทางอินเตอร์เนทหารายได้พิเศษ "นุมาตะ" เป็นผู้มีพรสวรรค์ในการทำดาวซิ่ง หรือการค้นหาแหล่งน้ำหรือแหล่งแร่โดยการแขวนโลหะไว้ที่มือแล้วดูปฏิกิริยา แต่นุมาตะโชคร้ายเพราะสิ่งที่หาเจอไม่ยักเป็นสายแร่ แต่กลับเป็นศพ เขาจึงเหมาะกับกิจกรรมอาสาสมัครตามหาศพคนฆ่าตัวตายเพื่อมาสวดครั้งนี้อย่างมาก "มากิโนะ" สาวน้อยน่ารักซึ่งดูแล้วเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปร่วมกิจกรรมนี้เพราะเธอมีความสามารถในการตกแต่งศพ และงานนี้มีศพมากมายให้เธอได้ฝึกฝน "ยาตะ" สามารถติดต่อมนุษย์ต่างดาวได้โดยผ่านทางหุ่นมือ บางครั้งหุ่นมือก็พูดในสิ่งเหลือเชื่อออกมาโดยที่เขาอ้างว่าไม่ได้พูดเอง

ปริศนาศพแรกทำให้คาราซึยอมเผยความสามารถของตัวเองออกมาบ้าง นั่นคือเพียงแค่สัมผัสกับศพ เขาก็สามารถเป็นสื่อกลางให้ดวงวิญญาณของผู้ตายขอความช่วยเหลือหรือแจ้งข่าวสารบางอย่างให้ทราบได้ อ่านถึงตรงนี้จากที่คิดว่าอาจจะเป็นการ์ตูนสอดแทรกความรู้เรื่องบริษัทเก็บศพเห็นจะไม่ใช่เสียแล้วค่ะ นี่คือการ์ตูนลึกลับแฟนตาซีขนานแท้แน่นอน

คดีแรกที่ทีมได้ช่วยคือการตามหาหญิงคนรักของศพที่พบในป่า ในที่สุดพวกเขาก็เจอ แต่กลับพบฆาตกรโรคจิตผู้เป็นต้นเหตุของความแค้นดังกล่าว

อ่านไปถึงคดีที่ 2-4 ก็ยิ่งรู้สึกวิงเวียน แม้เนื้อเรื่องจะเห็นได้ชัดเจนว่ามาจากจินตนาการของผู้แต่งล้วนๆ แต่ความสามารถในการเล่าเรื่องให้เข้ากับความกลัวดั้งเดิมของมนุษย์ เชื่อมโยงจนเราอ่านแล้วรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องจริง และสิ้นสุดด้วยบทสรุปเหนือธรรมชาติ ทำให้เริ่มกลัวว่าเหตุการณ์นี้อาจเกิดขึ้นจริงๆ ได้หรือไม่

ความสมจริงนี้ต้องยกให้ผู้ประพันธ์ "เอย์จิ โอทสึกะ" ผู้เคยฝากผลงานชวนขนลุกอย่าง MPD Psycho มาแล้วค่ะ ฉากปลูกดอกไม้บนสมองคนเป็นๆ กับสับแขนขาแล้วเอาตัวใส่กล่องอาหารทะเลส่งมาให้ยังจำได้ติดตาอยู่เลย พอรู้ว่าอ.เอย์จิแต่งก็รีบพลิกไปดูหน้าปกหาคำว่า "ไม่เหมาะกับเยาวชน" เลยค่ะ...ไม่ยักมี"คุโรซากิ" อาจเป็นกรณีศึกษาที่ดีสำหรับการจัดการ์ตูน หลายคนตื่นตัวกับฉากโป๊เปลือยมากเกินไปโดยลืมนึกว่าแท้จริงความรุนแรงสำหรับเยาวชนไม่ได้มีแค่ฉากโป๊เพียงอย่างเดียว แม้การจำกัดอายุผู้ซื้อจะยังไม่สามารถนำมาปฏิบัติจริงได้ในประเทศไทย แต่การเซ็นเซอร์และติดป้ายเตือนที่ปกอาจเป็นวิธีการที่ดีที่สุดสำหรับประเทศซึ่งยังมีวัฒนธรรมดีงามและมีข้อจำกัดในการแสดงออกทางเพศอย่างประเทศไทยก็ได้

แต่สุดท้ายในระยะยาวสิ่งที่ดีที่สุดในการจำกัดเรตคือการ "สร้างจิตสำนึก" ค่ะ แม้ฟังดูเหมือนเรื่องเพ้อฝันที่เป็นไปไม่ได้แต่หากลองไปสัมผัสประเทศอื่น เราจะทราบเลยว่าสิ่งที่เด็กหลายคนกล่าวหา "ผู้ใหญ่หัวโบราณ" หรือ "แนวคิดล้าหลัง" เกี่ยวกับการสร้างจิตสำนึกนั้นคือสิ่งที่ทำให้เขายังได้อยู่ในสังคมที่มีจิตสำนึกดีอย่างประเทศไทย

ดังนั้นเริ่มต้นเริ่มต้นสร้างจิตสำนึกด้วยการรับผิดชอบตัวเองดีกว่าค่ะ สิ่งไหนที่เขาบอกว่าไม่ดีไม่เหมาะก็เชื่อบ้าง แต่ถ้าไม่เชื่อแล้วอยากลองให้เห็นจริง ถ้าไม่ได้ทำให้เกิดผลเสียมากมายก็ลองดูได้ เพียงแต่ถ้าลองแล้วไม่ดีก็ขอให้กลับตัวได้ทันก่อนที่จะถลำลึกค่ะ