คอลัมน์ มหัศจรรย์การ์ตูนโดย วินิทรา นวลละออง
เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนมีโอกาสคุยกับนักศึกษาสาวคนหนึ่งค่ะ เธอมาปรึกษาด้วยปัญหากลุ้มใจตามแบบวัยรุ่นทั่วไปคือเรื่องการเรียน เรื่องเพื่อน และเรื่องเป้าหมายในชีวิต เรียกว่าเป็นคนที่มุ่งมั่นและมองตรงไปยังอนาคตข้างหน้าตั้งแต่อายุยังน้อยเลยทีเดียว ความที่เธอไม่ได้เรียนในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ไม่ได้เรียนเก่งโดดเด่นหรือมีเพื่อนรุมรักนับร้อยทำให้เธอรู้สึกว่าชีวิตตัวเองธรรมดาเหลือเกิน จะหาข้อดีอะไรมาให้ภูมิใจสักข้อก็ไม่ได้เลย
"แต่น้องก็เป็นคนหน้าตาสวยรูปร่างดีไม่ใช่เหรอคะ"
ตอนนั้นตอบเธอไปแบบนั้นค่ะเพราะเธอเป็นเด็กสาวสูงเกิน 170 เซนติเมตรผอมบางผิวสีน้ำผึ้งที่หน้าเข้มและแต่งหน้าขึ้นทีเดียว อาจจะไม่ได้เปล่งประกายแบบดาราแต่ก็จัดว่าสวยล่ะค่ะ น่าแปลกที่เธอทำหน้างงอยู่สามตลบและไม่คิดว่า "ความสวย" เป็นข้อดีของตัวเองแต่อย่างใด สาเหตุเพราะความสวยเป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดและไม่ได้สร้างขึ้นจากความสามารถของตัวเองเสียหน่อย วินาทีนั้นอยากจะส่งการ์ตูนเรื่อง "บ้านรักนักล่าฝัน" ให้ลองอ่านจังเลยค่ะ
"บ้านรักนักล่าฝัน" หรือ Maison de Beauties เป็นการ์ตูนผู้หญิงที่คลอดจากสำนักพิมพ์บุรพัฒน์ฯ ซึ่งเป็นที่ทราบดีว่านิยมพิมพ์การ์ตูนจีนบู๊แหลกและการ์ตูนผู้ชายชั้นดี พอมีการ์ตูนผู้หญิงพิมพ์ออกมาเลยต้องชั่งใจอยู่สิบวินาทีว่าจะลองซื้อดีหรือเปล่า แต่ชื่อนักเขียน "มิสุชิโระ เซโทนะ" ก็ทำให้คว้าไปจ่ายเงินทันทีค่ะเนื่องจากเธอเป็นนักเขียนการ์ตูนแนว psychology หรือแนวจิตวิทยาที่มักคิดในมุมกลับจากความคิดของคนทั่วๆ ไปอยู่เสมอ
"อาริซากะ อุรัน" สาวน้อยที่เพิ่งจบชั้นมัธยมต้นตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเดินทางเข้าโตเกียวเพื่อเป็นนางแบบให้ได้ ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยได้รับคำชมจากใครเลยเนื่องจากไม่ใช่คนที่เรียนเก่งหรือมั่นใจในตัวเองนัก แถมยังเซ่อซ่าซุ่มซ่ามจนไม่มีหนุ่มๆ มาสนใจอีกต่างหาก วันหนึ่งที่โรงเรียน อุรันได้ยินเพื่อนผู้ชายที่แอบชอบอยู่นินทาว่าเธอ "มีดีแค่หน้าตาเท่านั้นแหละ" หากเป็นผู้หญิงทั่วไปได้ยินคำดูถูกแบบนี้คงได้ระเบิดลงกันบ้างแต่อุรันไม่คิดเช่นนั้น ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปหลังได้ยินคำสบประมาทนี้เพราะนี่คือ "คำชม" คำแรกที่เธอเคยได้รับตั้งแต่เกิดมา สำหรับคนที่ไม่ได้มีอะไรดีเลยอย่างเธอก็ยังมีข้อดีอยู่ตั้งหนึ่งอย่างคือ "ความสวย" นี่นะ หลังจากนั้นความสวยจึงกลายมาเป็นความมั่นใจเพียงหนึ่งเดียวและเป็นแรงผลักดันให้อุรันตัดสินใจใช้หน้าตาเป็นเครื่องมือทำมาหากินซะเลย เธอจึงลาออกจากโรงเรียนและมุ่งมั่นเข้าโตเกียวเพื่อจะเป็นซุปเปอร์โมเดลให้ได้
แต่ก็ตามประสาคนที่หัวไม่ค่อยดี อุรันไปออดิชั่นแทบจะไม่ผ่านเลยซักงาน เธอกำลังจะจนกรอบและอดตายอยู่ในโตเกียวแต่โชคดีที่ได้ยินข่าวเรื่อง "อพาร์ตเมนต์ที่รับแต่คนสวย" ซึ่งค่าเช่าถูกสุดชีวิต ทางเดียวที่เธอจะอยู่รอดคือหาทางเข้าพักในอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ให้ได้และเธอก็ทำสำเร็จค่ะ อุรันพบเพื่อนร่วมอพาร์ตเมนต์หน้าตาดีอีกสองสามคนที่นอกจากหน้าตาแล้ว ยังมีความมุ่งมั่นที่จะประสบความสำเร็จในงานที่ตัวเองรักเช่นเดียวกับเธอด้วย
อุรันไม่ใช่นางเอกที่ยิ่งใหญ่และการ์ตูนเรื่องนี้ก็ไม่ใช่การ์ตูนผู้หญิงที่จะทำให้คนอ่านล่องลอยไปในโลกของความฝันอย่างเป็นสุขเหมือนการ์ตูนผู้หญิงขายดีเรื่องอื่นๆ แต่ถ้าลองอ่านในเวลาที่คิดว่าตัวเองไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง รับรองว่าความคิดจะเปลี่ยนไปเลยค่ะ หลายเหตุการณ์ในเรื่องสอนให้เรามองเห็นข้อดีเล็กๆ ในข้อเสียที่ยิ่งใหญ่และใช้ชีวิตอย่างภาคภูมิใจกับข้อดีเพียงเล็กน้อยที่มีอยู่อย่างมีความสุข อุรันคงอยากบอกเราว่า
"เกิดมามีดีแค่หน้าตาแล้วมันผิดตรงไหน ความมุ่งมั่นต่างหากที่เป็นตัววัดว่าใครมีสิทธิจะประสบความสำเร็จ"
วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 ปีที่ 32 ฉบับที่ 11579 มติชนรายวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น