คอลัมน์ มหัศจรรย์การ์ตูน
โดย วินิทรา นวลละออง
สำหรับแฟนการ์ตูนของ อ.อาดาจิ มิทซึรึ เพียงแค่เห็นชื่อเรื่อง ROUGH ก็อาจจะอยากถอดรองเท้ามาปาฉันแล้วตะโกนว่า "นี่ไม่มีอะไรจะเขียนแล้วใช่มั้ย ถึงได้เอาการ์ตูนเมื่อ 20 ปีก่อนมาเขียนแบบนี้!!" ...ก็...ทำนองนั้น..ว้าย!! อย่าปารองเท้าค่า!!
อันที่จริงเรื่องนี้มีเหตุผล เรื่องของเรื่องคือสมัยที่ซื้อ ROUGH มาอ่านครั้งแรกนั้น เป็นยุค VBK ก่อนลิขสิทธิ์ ซึ่งในขณะนั้นพิมพ์เป็นเล่มหนาๆ 5 เล่มจบ อ่านจนกระดาษเหลือง ปกเริ่มราขึ้น ขอบเริ่มยุ่ยเป็นขุย จึงระลึกได้ว่าของใหม่มีลิขสิทธิ์ก็ออกมาแล้ว จะทนทู่ซี้อ่านเล่มเก่าแล้วดมสปอร์เชื้อราไปทำไม ถึงได้รวบรวมเงินทองไปซื้อยกชุดหลังจากอ่านเล่มเก่าไปประมาณ 20 รอบได้
ROUGH คือเส้นร่างหยาบๆ ซึ่งหมายถึงชีวิตของเหล่าวัยรุ่นที่ต้องผ่านการลองขีดลองวาดดูหลายร้อยรอบจนกว่าจะค้นพบเส้นที่ดีที่สุด ซึ่งหมายถึงเขาค้นพบตัวเองและพร้อมที่จะลงหมึกก่อนจะก้าวไปสู่การเป็นผู้ใหญ่ในอนาคต ตัวเอกของเรื่องนี้ทุกคนคือเด็กมัธยมผู้มีความใฝ่ฝันอันแรงกล้าที่อยากพิสูจน์หัวใจไปพร้อมๆ กับค้นหาความสามารถของตัวเองในด้านกีฬาตามสไตล์ของ อ.อาดาจิเช่นเดิม ยามาโตะ เคย์สึเกะ ลูกชายร้านขายขนมแห่งหนึ่งเพิ่งเข้ามาใช้ชีวิตเด็กหอในโรงเรียนมัธยมเป็นครั้งแรก เขาดูเป็นคนที่ธรรมดาและไม่ได้ทำตัวโดดเด่นอะไรมากนัก
แต่ชีวิตวัยรุ่นของเขาทุ่มเทให้กับการว่ายน้ำอย่างเต็มที่ เคย์สึเกะเคยได้เหรียญทองแดงในการแข่งขันฟรีสไตล์ทั่วประเทศซึ่งฟังดูแล้วเป็นสถิติที่น่าภูมิใจ แต่เขากลับไม่ได้คิดอย่างนั้น "ผมจะพอใจได้ยังไง ในเมื่อแพ้คนตั้ง 2 คน" คนเราคิดให้สบายใจก็ได้ แต่หมอนี่ยังอุตส่าห์คิดให้ทุกข์ใจเสียอีก ความที่อยากหนีความพ่ายแพ้ทำให้เคย์สึเกะหนีจากฟรีสไตล์ไปว่ายกบ
แต่ชีวิตเขาต้องเปลี่ยนไปเมื่อเจอโจทก์เก่าที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน เธอเป็นดาวเด่นของนักเรียนใหม่ เป็นนักกระโดดน้ำที่หนุ่มๆ ต่างหมายปอง และเป็นลูกสาวร้านขายขนมที่บ้านยามาโตะเคยบีบจนเจ๊งจนกระทั่งปู่ของเธอตายไปด้วยความเคียดแค้น เธอคือ "นิโนมิยะ อามิ" ผู้ฝากความแค้นและสาบานจะจองล้างจองผลาญยามาโตะทุกคน
เรื่องน่ารักๆ จึงเกิดขึ้นเมื่อคู่ปรับทั้งสองกลับมีชะตาต้องกัน ยิ่งเกลียดก็ยิ่งได้เจอ และพัฒนากลายมาเป็นความรักแบบพังพอนกับงูเห่า ซึ่งมีครอบครัวและเพื่อนฝูงคอยเป็นอุปสรรคให้เราได้ลุ้นอยู่ทุกหน้ากระดาษ ความเป็นอาดาจิคือเอกลักษณ์ที่โดดเด่นในทุกงานของอาจารย์เลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นลายเส้นสะอาดตา ภาพวิวที่เงียบสงบแต่แฝงความหมายไว้เสมอ นางเอกที่หน้าตาเหมือนกันทุกเรื่อง และเนื้อเรื่องที่ผูกปมได้อัจฉริยะ ปริศนาค่อยๆ คลี่คลายออกทีละนิดด้วยรูปภาพทีละรูป ซึ่งในแต่ละครั้งที่เรื่องราวได้รับการเฉลย เราจะอ้าปากค้างแล้วร้อง "โอ้โห!!..คิดไปได้..."
การคลายปมแบบนี้โดยส่วนตัวฉันคิดว่าสร้างสรรค์มากกว่าการ์ตูนนักสืบที่เฉลยคดีแล้วพูดกัน 10 หน้ายังไม่จบเยอะเลยค่ะ เมื่อเทียบกับบรรดาการ์ตูนวัยรักวัยรุ่น เรียนไม่ยุ่งมุ่งแต่ซ้อมกีฬาทั้งหมดแล้ว ฉันขอยกให้ ROUGH เป็นอันดับหนึ่งเลยค่ะ ถ้าอยากอ่านฉากพ่อแง่แม่งอน รักโรแมนติค รักต้องตบ ลุ้นรักลุ้นกีฬา ไปจนถึงฉากเศร้าเคล้าน้ำตา
เรื่องนี้มีทุกอย่างและสามารถรวบให้จบได้อย่างรู้สึกสุขใจใน 12 เล่ม ถ้าจะหาการ์ตูนที่เพอร์เฟ็คต์ซักเรื่อง ROUGH ต้องเป็นหนึ่งในนั้นค่ะ อ่านทีไร ชื่นมื่นทุกที คิดดูแล้วบางที ROUGH อาจจะเป็นเส้นร่างชีวิตวัยรุ่นของบรรดานักอ่านการ์ตูนก็ได้ หลายคนยังร่างไม่เสร็จก็ต้องจำใจลงหมึกบิดๆ เบี้ยวๆ แล้วก็กลายเป็นผู้ใหญ่แบบบิดๆเบี้ยวๆ ROUGH จึงอาจเป็นเส้นร่างที่ช่วยเติมเต็มชีวิตวัยรุ่นให้เหล่านักอ่านการ์ตูนผู้แห้งแล้ง เพื่อที่ว่าเมื่ออ่านไป เราอาจจะย้อนกลับมาค้นพบเส้นร่างที่เหมาะกับตัวเองบ้างในที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น